Ύστερα από δώδεκα χρόνια σιωπής, έρχεται και πάλι στο φως της δημοσιότητας το βιβλίο της Μαρίας Λαμπαδαρίδου-Πόθου «Οδυσσέας Ελύτης – Ένα Όραμα του Κόσμου», συμπληρωμένο με την αξιολόγηση των νεότερων ποιητικών του έργων.

Είπε η συγγραφέας για την επανέκδοση:
«Στους οραματισμούς της προσωκρατικής φιλοσοφίας στήριξα την εργασία μου αυτή. Στον Εμπεδοκλή που πίστευε πως ήταν ένας εξόριστος από τους κόλπους του Θεού, ένας περιπλανώμενος σε ξένο τόπο. Αλλά και στο αιώνιο γίγνεσθαι του Ηράκλειτου, στον εξαγνιστικό νόμο της φθοράς, και στον «Νου» του Αναξαγόρα, που «διεκόσμησε το χάος».
Στήριξα ακόμα την εργασία μου στον Πλάτωνα. Η «Ανάμνησις» του χαμένου ουρανού ήταν η οδός για να βαδίσω. Σήμερα πιστεύω πως η ζωή μας δεν είναι παρά μια περιπλάνηση ανάμεσα στον πόνο τον κοσμικό και στον πόνο της χαμένης ουρανικής μνήμης.
Το έργο αυτό είναι ένα «ενορατικό ταξίδι» στα υπερβατικά τοπία της ποίησης του Ελύτη, γραμμένο με τη διαίσθηση και την δράση του Μυστικού. Γιατί ο Ελύτης, ως ποιητής, είναι ένας Μυστικός. Και για να μυηθείς στην ποίησή του, πρέπει να λειτουργήσεις κι εσύ μέσα στην υπερβατική εκείνη διάσταση, που είναι η όραση του Μυστικού.
Κοιτάζοντας την εργασία μου, ύστερα από τόσα χρόνια, βρίσκω τα σημάδια μου, στάλες εγκαυστικές από το φως της αποκάλυψης. Και αθωώνομαι».

«… ώστε να έχουμε ένα βιβλίο που να δείχνει στους νέους πως να αντιμετωπίσουν την ποίηση».
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ 15. VII. 80
«… απ’ αυτή την πρόσμιξη δημιουργήθηκε ένα ανεξάρτητο έργο, ζεστό, παλλόμενο, προσωπικό σα σύνθεση και σαν εκστρατεία για την εκπόρθηση του Αγνώστου, φραστικά καθόλου συμβατικό, με πλουσιώτατες και πειστικές αναφορές στην ποίηση του Ελύτη, με καινούργιες απόψεις… Φράσεις κοφτές, καφτές και πυκνές.
… Με το βιβλίο της αυτό η Λαμπαδαρίδου εκφράστηκε, πλουτίζοντας συνάμα την ελληνική βιβλιογραφία του Ελύτη με την πιο τολμηρή και πρωτότυπη όσο και την πιο προσωπική δοκιμιογραφική συγγραφή».
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΝΤΩΝΗΣ (περιοδικό Νέα Εστία, 1.7. 82)