«του σίδερου του κάρβουνου και της ζάχαρης και του πορφυρού χαλκού και της υφαντουργίας και του έρωτα και της καταπίεσης και της ζωής και όλης της βιομηχανίας και τ’ ουρανού και της ερήμου και του γαλάζιου ωκεανού και των θλιμμένων ποταμών και της οργωμένης γης και των πόλεων η μοίρα θ’ αλλάξει ένα ξημέρωμα ένα ξημέρωμα στου σκοταδιού την άκρη όταν εκείνοι θα στηρίξουνε βαριά τα χέρια τους στο χώμα και θ’ ανασηκωθούνε» (Από την έκδοση)…