Στον τόμο αυτό έχουν συγκεντρωθεί όσες ομηρικές μελέτες έγραψα ύστερα από την έκδοση των Ομηρικών Ερευνών στα 1944. Το νέο βιβλίο κυκλοφόρησε πριν από λίγες βδομάδες και στα αγγλικά στη σειρά των εκδόσεων της Vetenskapssocietet του Lund της Σουηδίας με λίγες διαφορές στην επιλογή των κεφαλαίων. Δεν ήθελα όμως να στερήσω από τους Έλληνες επιστήμονες τη δυνατότητα να το μελετήσουν στη γλώσσα μας. Ο ισχυρισμός ότι κατόρθωσα να εξαντλήσω την απέραντη ομηρική βιβλιογραφία θα ήταν τόλμημα μεγάλο. Οπωσδήποτε, ζήτησα να τη μελετήσω όσο μου έγινε δυνατό, χωρίς να μπορώ να βεβαιώσω ότι δεν μου ξέφυγαν νεότερες σημαντικές εργασίες. Το χειρόγραφο πήρε την τελική του μορφή το Δεκέμβρη του 1969, γι’ αυτό ότι δημοσιεύτηκε αργότερα δεν χρησιμοποιήθηκε παρά μόνο συμπτωματικά. (. . .) Το τι παθαίνει κανείς, όταν μια φορά παρασυρθεί από τη γοητεία του Ομήρου, περιγράφεται με ανεπανάληπτο τρόπο στα Ομηρικά Προβλήματα του Ψευδο-Ηρακλείτου (1) :»(Όμηρος) αυξανομένω εκάστω συμπαρέστηκε, και κατ’ ολίγον απανδρουμένω, συνηβά, τελείοις δ’ ενακμάζει, και κόρος ουδέ εις άχρι γήρως, αλλά παυσάμενοι διψώμεν αυτού πάλιν ενάρχεσθαι και σχεδόν εν πέρας Ομήρω παρ’ ανθρώποις, δ και του βίου»

(ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)