Ο Οιδίπους Τύραννος, η κατά τον Christ καταπλήσσουσα τραγωδία της ειμαρμένης, είναι το υψηλότερον έργον του Σοφοκλέους και εν από τα αριστουργήματα της παγκοσμίου δραματικής ποιήσεως. Εδιδάχθη, πιθανώς, μικρόν μετά τον λοιμόν των Αθηνών, αλλ’ απήρεσεν εις τους Αθηναίους, οι οποίοι, δυσανασχετήσαντες δια τους διαφόρους υπαινιγμούς του έργου, επροτίμησαν να δώσουν την νίκην, κατά τον δραματικόν εκείνον αγώνα, εις άλλον τραγικόν, τον Φιλοκλέα. Δια το εν τη περιπτώσει ταύτη αφιλόκαλον των Αθηναίων παρεπονείτο αργότερον ο Αριστείδης, ο δε Αριστοτέλης, εναντίον της κρίσεως ταύτης των Αθηναίων, συνέθετε την ποιητικήν του επί τη βάσει, ως επί το πολύ, του έργου του ηττηθέντος Σοφοκλέους. […]

(Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Μετάφραση Π.Κ. Φωτιάδης