«Οι αρχαίοι έλληνες Λυρικοί δεν έχουν γίνει ώς τώρα ευρύτερα γνωστοί, κυρίως εξαιτίας της ελλιπούς διδασκαλίας τους κατά τα παλαιότερα προγράμματα στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και της απουσίας τους από τα προγράμματα των οικείων τμημάτων των Α.Ε.Ι., τουλάχιστον στα χρόνια των δικών μας σπουδών. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες οι Λυρικοί βρήκαν τη θέση τους στα προγράμματα των Α.Ε.Ι. και έχουν γίνει μέριμνα των συντακτών των προγραμμάτων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, χωρίς όμως να μας επιτρέπει τούτο να είμαστε ικανοποιημένοι από την περιορισμένη διδασκαλία τους από μετάφραση στο Γυμνάσιο και κατ’ επιλογή, κατά καιρούς, από το αρχαίο κείμενο στο Λύκειο. Από αυτές τις διαπιστώσεις ξεκίνησε η συγγραφή αυτού του βιβλίου, για να καλύψει κάποιο κενό στον χώρο της εκπαίδευσης και της πνευματικής μας ζωής γενικώς». (…)

(ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)