Το βιβλίο φιλοδοξεί να δώσει ερεθίσματα σε εκείνους που, χωρίς να είναι βυζαντινολόγοι, ενδιαφέρονται αρκετά για το Βυζάντιο και δεν ικανοποιούνται με περιγραφές για τη μεγαλοπρέπεια του αυλικού τελετουργικού, τις φαντασμαγορικές ιεροτελεστίες, ή τις ακροβασίες μιας πολιτικής «μεταφυσικής». Ο μέσος Βυζαντινός ήταν ίσως πολύ πιο «εγκόσμιος» απ’ όσο νομίζουμε. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η ύπαρξη του «μεγαλοπρεπούς» στοιχείου στη ζωή των Βυζαντινών είναι αναμφισβήτητη, αλλά η καθημερινότητά τους πρέπει να ήταν πιο πεζή.