Η εργασία αυτή είναι μια συμβολή στη συγκρότηση ενός corpus των τουρκισμών του κρητικού ιδιώματος. Περιέχει τις λέξεις τουρκικής προέλευσης (περίπου 3000) που έχουν θησαυριστεί στα λεξικά του κρητικού γλωσσικού ιδιώματος που έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για λέξεις που προήλθαν κατευθείαν από τα τουρκικά (χαΐνης < hain) ή προέκυψαν στη συνέχεια από αυτές με τη διαδικασία της παραγωγής (χαϊνεύω) ή της σύνθεσης (Χαϊνόσπηλιος). Από αυτές αρκετές έχουν ξεχαστεί (π.χ., αζάτι, νταλντίζω, ρεσπέρης) ή θεωρούνται παρωχημένες (αμπλά, μπαρντάκι, ραέτι), αλλά είναι και πολλές που χρησιμοποιούνται και σήμερα στον καθημερινό λόγο, άλλες ως πανελλήνιες (κέφι, μεράκι, μπελάς, μπαϊλντίζω, τζάκι) και άλλες ως ιδιωματικές (γραντίζω, εμά!, κατσά κατσά, μαγλατάς, μαϊμούνι, ξεχαρτζίζω, σάικα, τσαπράζι, χιαχιρντίζω).
Στην εισαγωγή αναφέρονται αναλυτικά τα λεξικογραφικά έργα που αποδελτιώθηκαν, περιγράφεται λεπτομερώς η τυπική δομή ενός λήμματος και παρατίθεται η βασική βιβλιογραφία που χρησιμοποιήθηκε για τον έλεγχο της ετυμολογίας. Οι λέξεις παρουσιάζονται αλφαβητικά. Για καθεμιά σημειώνεται η γραμματική κατηγορία στην οποία ανήκει, η προφορά της με το διεθνές φωνητικό αλφάβητο και τα λεξικά στα οποία υπάρχει. Στη συνέχεια δίνονται οι διάφορες παραλλαγές της, οι σημασίες και η ετυμολογία της. Συχνά υπάρχουν προσθήκες, σχόλια και σημειώσεις του συντάκτη.

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)

(2 αντίτυπα)