Ο συγγραφέας «περνώντας για ένα τέταρτο του αιώνα», καθώς γράφει στον πρόλογό του, από αυτή τη χερσόνησο της νοτιoανατολικής Ευρώπης, άλλοτε συμμετέχοντας σε συνέδρια και άλλοτε σκύβοντας με τους φοιτητές του Εθνικού Ινστιτούτου Γλωσσών και Πολιτισμών της Ανατολής πάνω σε χάρτες και συγγράμματα, έδωσε ένα πολύτιμο, αμερόληπτο και διορατικό έργο. Με μια σύντομη αναφορά στις αρχές της Ιστορίας των χωρών και των πολιτισμών της Βαλκανικής φτάνει στο δέκατο τέταρτο αιώνα και αρχίζει να παραθέτει όλα όσα για πρώτη φορά συγκεντρώνονται σε ένα βιβλίο, διατρέχοντας έξι αιώνες με θαυμαστή επιμονή στις πηγές και στα ντοκουμέντα. Μέσα από τα γεγονότα βλέπουμε τους βυζαντινούς τρούλους των ορθοδόξων εκκλησιών να γειτονεύουν με τα τουρκικά τζαμιά και τους μιναρέδες. Τα σπαθιά και τα γιαταγάνια να διασταυρώνονται, τους λαούς να στενάζουν κι ένας να γίνεται ο αφέντης και κύριος, ο κατακτητής-Οθωμανός. Ύστερα πάλι, ο σταυρός ξανασηκώνεται και να, ο Ρήγας που καλεί τους λαούς να ενωθούν ενάντια στην ημισέληνο. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία αναγκάζεται να περιορισθεί σε ένα μικρό κομμάτι των Βαλκανίων. Για μερικούς είναι μία χερσόνησος της Μεσογείου, μία «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης», για άλλους τουριστικά αξιοθέατα, αρχαία Ιστορία, γενέτειρα πολιτισμού. Τη βοηθούν ή την ανέχονται ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Προδίδουν τους λαούς, τους μεταφέρουν κατά τις ορέξεις τους. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)