Σ’ αυτό το θεατρικό έργο συναντούμε μια ομάδα προσφύγων. Ανάμεσα τους ο Μακρυγιάννης. Τον «κουβαλούν» μαζί τους, μαζί με τα λίγα πράγματά τους – κομμάτια μνήμης – σαν σύμβολο της πατρίδας που άφησαν πίσω τους. Σ’ αυτή την παράλληλη ιστορική μνήμη, θα βουτήξουν για λίγο για να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Οι γυναίκες της ομάδας, προσπαθώντας να «ζωντανέψουν» το Μακρυγιάννη ως Πρόσωπο – Λόγο, θα μοιραστούν τους ρόλους ενός αυτοσχέδιου δρώμενου και θ’ αναπαραστήσουν ένα μέρος της ιστορίας: εκείνο των οραμάτων, της διάψευσης, της τελικής μοναξιάς των αγωνιστών.