Πολλοί πιστεύουν σήμερα πως δεν είναι πολύ καθώς πρέπει να γράφη κανείς ιστορία της γραμματολογίας, ενώ άλλοι το θεωρούν απλώς αδύνατο. Η δεύτερη άποψη έχει κάτι με το μέρος της, η συνέπεια όμως μιας τόσο απαισιόδοξης στάσης δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Για την ελληνική γραμματολογία έχουμε σύντομες επισκοπήσεις, ανάμεσα σ’ αυτές του WALTER KRANZ, που είναι πολύ ανώτερη από τις άλλες, σαν ένα μικρό αριστούργημα που είναι· από την άλλη μεριά όμως έχουμε τους πέντε τόμους που μας χάρισε η γιγάντεια εργατικότητα του WILHELM SCHMID, που ο τελευταίος από αυτούς έφτασε με το καλό στο τέλος του 5. αι. Το μέσο ανάμεσα στα δυο αυτά ακραία όρια δεν καλύπτεται από κανένα βιβλίο. Ένας εύχρηστος τόμος, που να εκθέτη την γνώση μας για το αντικείμενο αυτό, έτσι που να μπορή να είναι βάση για τον σπουδαστή, πρώτο βοήθημα γι’ αυτόν που εργάζεται επιστημονικά, και μεσολαβητής για μιαν γρήγορη και μολαταύτα ικανοποιητική προσέγγιση στην λογοτεχνία των Ελλήνων για κάθε ενδιαφερόμενον, δεν υπάρχει στην γερμανική γλώσσα.
Το εγχείρημά μας θα ήθελε να γεμίση αυτό το κενό. Εννοείται ότι το δάμασμα ενός τόσο εκτεταμένου υλικού μέσα στην έκταση που προβλέπουμε, είναι δυνατό μόνο αν ληφθούν υπόψη ορισμένοι περιορισμοί, που χρειάζεται να τους δικαιολογήσουμε με συντομία. […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)