Στην απελπισία τους οι άνθρωποι, σαν βρεθεί κάποιος και τους υποσχεθεί κάτι, αναγκάζονται να το περιμένουν μ’ ελπίδα κι ας ήταν μονάχα μια απλή υπόσχεση. Πίστευε, λοιπόν και ο Λινκ Ταν, στην υπόσχεση, κι ας κουνούσε το κεφάλι το κεφάλι ο δεύτερος γιος του, κάθε που κρυβόταν γι’ αυτήν. Η αλήθεια είναι, ότι ο Λινκ Ταν, καθώς και πολλοί άλλοι, πίστευε πως δεν υπήρχαν άνθρωποι στον κόσμο πιο ισχυροί και πιο πολεμόχαροι από τους Γινκ και τους Μει. Γι’ αυτό το λόγο πίστευε, μαζί με όλους, σε αυτό τον τόπο τον εχθροκατακτημενο, ότι ο εχθρός δεν θα αργούσε, με κάποια πρόφαση να το παρατραβήξει, για να εξαγριώσει τους ξένους, που ζούσαν πέρα από τις θάλασσες και να τους αναγκάσει να μπουν στον πόλεμο και να δώσουν ένα τέλος σε αυτόν.

Δωρεά από Βικελαία