Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε που ξέσπασε η Επανάσταση του Εικοσιένα και από τις 3 του Σεπτέμβρη του 1843, που διώχτηκαν τα Βαυαρικά στρατεύματα κατοχής κι έγινε σύνταγμα. Χύσαμε για τη λευτεριά μας ποτάμι αίμα. Αναστήσαμε, στα χρόνια του τελευταίου πολέμου, ένα νέο ’21. Σταθήκαμε στην πρώτη έπαλξη στον αγώνα για τον πολιτισμό. Πολεμήσαμε ως την ανάσταση και τη νίκη. Και λευτεριά δε γνωρίσαμε. Όπως και τότε, έπειτα από το ’21, έτσι και τώρα, οι ίδιες σκοτεινές δυνάμεις μεταχειρίζουνται τα ίδια μέσα, για να μας κάνουν είλωτες. Κι όλα αυτά γίνουνται -τι υποκρισία- στ’ όνομα μιας ψεύτικης λευτεριάς. Τα ωραία λόγια είναι εύκολα, σημασία όμως έχουνε μονάχα οι πράξεις. Την απάντηση στους αυτόκλητους αυτούς προστάτες μας, που η αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους είναι τόσο θανάσιμα, μας τη δίνει ο Μακρυγιάννης.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)