«Το έργο Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα αναφέρεται, όπως δηλώνεται και στον υπότιτλό του, στο δημόσιο και ιδιωτικό βίο, το λαϊκό πολιτισμό του ελληνικού λαού, την Εκκλησία και την οικονομική ζωή του, όπως μας τα παρουσιάζουν τα περιηγητικά χρονικά. Ο πρώτος τόμος καλύπτει τη χρονική περίοδο από το 333 μ.Χ. μέχρι το 1700, ο δεύτερος από το 1700 μέχρι το 1800 και οι δύο ημίτομοι του τρίτου τόμου τα χρόνια της κορύφωσης του περιηγητισμού από το 1800 έως το 1821. Είναι φανερή η αύξηση του όγκου της περιηγητικής γραμματείας όσο πλησιάζουμε προς την εποχή μας, καθώς τα ταξίδια για ποικίλους λόγους γενικεύονται και οι εγγράμματοι και προβληματισμένοι ταξιδιώτες που καταγράφουν τις εντυπώσεις τους πολλαπλασιάζονται. Παράλληλα ολοένα αυξάνει το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού στην Ευρώπη για τη γνώση και την τέρψη που προσφέρουν τα βιβλία που περιγράφουν χώρες και λαούς πολύ λίγο γνωστούς, σχεδόν εξωτικούς.
Το έργο της παρουσίασης όλης αυτής της γραμματείας είναι γιγάντιο. Όπως γράφει ο Κ. Σιμόπουλος, και είναι προφανές φαντάζομαι σε όλους. «Για τη συγκέντρωση των στοιχείων ερευνήθηκαν χιλιάδες τόμοι περιηγητικών χρονικών, ιστορικών, μονογραφιών και άλλων βοηθητικών πηγών. Χρειάστηκαν χρόνια για την επισήμανση, την αξιολόγηση και την κατάταξη αυτού του πολυποίκιλου, ετερογενούς, πολυφωνικού και άνισου σε ποιότητα και αξιοπιστία υλικού». Το προϊόν αυτού του επιστημονικού μόχθου που απαιτεί επίσης γλωσσομάθεια, ευρυμάθεια και οξύ κριτικό πνεύμα είναι ένας ασυνήθιστος αλλά επιτυχημένος συνδυασμός: πρόκειται για μια ιδιαίτερα προσεγμένη ανθολόγηση των ουσιαστικών στοιχείων πλήθους περιηγητικών κειμένων, άλλων περισσότερο και άλλων λιγότερο γνωστών, αποκαθαρμένων από τη φλυαρία και τους πλατειασμός που συχνά διακρίνει κάποια από τα έργα αυτά. Σε κάθε περίπτωση προηγείται μια σύντομη παρουσίαση της ζωής και της δράσης του περιηγητή και το έργο του εντάσσεται μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες και περιστάσεις του βίου του και της εποχής του. Ταυτόχρονα, η ανθολόγηση κάθε κειμένου συνοδεύεται από μια εμπεριστατωμένη διασταύρωση των πληροφοριών που παρέχει ο ταξιδιώτης με εκείνες που μας δίνουν άλλες πηγές, ώστε αφ’ ενός να αξιολογείται η αξιοπιστία τους και αφ’ ετέρου να εντάσσονται μέσα στο γενικότερο ιστορικό πλαίσιο. Παράλληλα, όμως υπάρχουν κεφάλαια καθαρά συνθετικά που εξετάζουν διάφορα θέματα που είτε αφορούν τους περιηγητές και τη δράση τους, π.χ. τη λεηλασία των ελληνικών αρχαιοτήτων, είτε συγκεκριμένους χώρους, π.χ. την Αθήνα ή τη Χίο, είτε φαινόμενα όπως ο φιλελληνισμός, καθώς επίσης οικονομικά θέματα, την παρουσίαση προσωπικοτήτων π.χ. του Αλή Πασά κ.λπ.
[…] Η προσφορά του Κυριάκου Σιμόπουλου είναι πολύτιμη και ξεχωριστή. Οι ειδικοί πάντα θα ανατρέχουν στα έργα του πριν ξεκινήσουν τη συστηματική μελέτη ενός θέματος που σχετίζεται με την περιηγητική γραμματεία, ενώ το ευαισθητοποιημένο αναγνωστικό κοινό θα έχει τη δυνατότητα μέσα από αυτά να γνωρίσει μια εικόνα του Ελληνισμού, που είναι δύσκολο να την αποκτήσει από αλλού». (Ελένη Αγγελομάτη-Τσουγκαράκη, Καθηγήτρια της Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Από την παρουσίαση στην ιστοσελίδα του εκδότη)
