Δεν υπάρχει λέξη που να χωράει τόσο πόνο, μίσος, οδύνη και ευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας όσο η λέξη «Ολοκαύτωμα». Μια λέξη που εκφράζει τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων, σφραγισμένη με βασανιστήρια, εγκλεισμούς, ξεριζωμούς, στερήσεις, τραγωδίες, ορφάνια και θάνατο. Από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξαν αναμφισβήτητα η εξολόθρευση ολόκληρων πληθυσμών και. πολλές φορές, η καταστροφή ή η λεηλασία χωριών. Τεράστιος είναι ο κατάλογος των ελληνικών χωριών που κάηκαν από τους ναζί και χιλιάδες τα θύματα -άνδρες, γυναίκες, παιδιά, άμαχοι όλοι- που σφαγιάστηκαν στο όνομα του φρικιαστικότερου παραλογισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα: του ναζισμού. «Μαρτυρικοί Τόποι», μία μακρά αλυσίδα ελληνικών χωριών που γνώρισαν τα μαζικά αντίποινα των εισβολέων. Ήταν η στρατιωτική φιλοσοφία ενός ολοκληρωτικού και απάνθρωπου καθεστώτος που τιμώρησε έναν κατακτημένο λαό επειδή τόλμησε να υπερασπιστεί την εθνική και την προσωπική αξιοπρέπεια. Η φρίκη αυτή θα σημαδέψει δια βίου όλους τους επιζήσαντες και θα χαράξει για πάντα τη φυσιογνωμία του τόπου μας. Σήμερα, όλοι μας έχουμε το διαρκές χρέος να διατηρήσουμε ζωντανή τη μνήμη της σφαγής. Την κραυγή της απόγνωσης. Είναι το ελάχιστο που οφείλουμε στα θύματα και στον πολιτισμό μας.

(Από τον πρόλογο του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια)