Ένας κόσμος, όχι ανεξερεύνητος αλλά καινούργιος, γεννιέται κάτω από το βλέμμα του Ροβινσώνα. Ο ναυαγός στο έρημο νησί επιζεί και όχι μόνον αυτό, αλλά κατορθώνει να δημιουργεί μεγάλα πλεονάσματα, να συσσωρεύει, κατά το οικονομικό πρότυπο της κοινωνίας που κουβαλάει η ιδεολογία του. Για να μην ξεχάσει την ανθρώπινη γλώσσα, επιβάλλει στον εαυτό του να σκέφτεται φωναχτά. Εκείνο που ξεχνάει ολότελα είναι το χαμόγελο: γίνεται ανίκανος για ευτυχία. Πυγμαλίωνάς του σε μια νέα ελεύθερη και διαρκή ευτυχία θα γίνει ο νέγρος Παρασκευάς. Το πρόβλημα της ευτυχίας θέτει ο Παρασκευάς-Ροβινσώνας κατά Τουρνιέ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)