Στις 17 Ιουνίου 1892 ο Ιούλιος Βερν έγραψε στον εκδότη του Χετζέλ γιο: «Το πρώτο μέρος του «Μικρού Ιρλανδού» είναι ολότελα γραμμένο και διορθωμένο. Καθώς βλέπετε, θα προλάβετε να κυκλοφορήσει το βιβλίο το 1893…». Πρέπει να ληφθεί υπόψη πως ο Βερν εργαζόταν κατά ιδιότυπο τρόπο. Στην αρχή έγραφε ολάκερο το μυθιστόρημα με μολύβι, χωρίς σβησίματα ή αλλαγές. Τις διορθώσεις έκανε απλώς ξαναγράφοντας πάνω στο ίδιο χειρόγραφο με μελάνι ό,τι είχε πρωτογράψει με μολύβι. Φυσικά κατ’ αυτό τον τρόπο είχε την ευχέρεια να κάνει όσες αλλαγές ή προσθήκες σκαρφιζόταν στο αναμεταξύ. Η συγγραφή ενός τόμου γινόταν μέσα σ’ ένα εξάμηνο, κι οι διορθώσεις τον απασχολούσαν ακόμα 30-40 μέρες. Τα μεγάλα μυθιστορήματα, που ήταν δίτομα, γράφονταν μέσα σ’ ένα χρόνο. Ας εξετάσουμε τώρα τον «Μικρό Ιρλανδό». Δεν έχει την καθιερωμένη βάση και πλοκή ενός μυθιστορήματος περιπετειών. Ο Ιούλιος Βερν θέλησε να γράψει ένα ρομάντσο που να πραγματεύεται ένα καυτό -για την εποχή εκείνη, μα και για σήμερα ακόμα- κοινωνικό πρόβλημα. Η καρδιά του συγγραφέα πάντα συμπονούσε τη φτώχεια, την κακομοιριά, την αγωνία των σκλαβωμένων, που έδιναν και τη ζωή τους ακόμα για ν’ αναπνεύσουν τον αέρα της λευτεριάς. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)