5 Δεκεμβρίου 2018
ΟΙ ΚΕΡΑΣΙΕΣ Θ’ ΑΝΘΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ, Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
«Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι κλάµα. Από κει και πέρα οι άνθρωποι ή παραµένουν άνθρωποι και κλαίνε ή γίνονται τέρατα και κάνουν τους άλλους να [...]
5 Δεκεμβρίου 2018
ΘΥΜΩΜΕΝΑ ΣΤΑΧΥΑ, Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Από τις ωραιότερες αντιπολεμικές σελίδες που γράφτηκαν ποτέ είναι τα «Θυμωμένα Στάχυα» του Μενέλαου Λουντέμη. Γραφή ζωντανή, μεστή, εικόνες που [...]
4 Δεκεμβρίου 2018
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΡΑΝΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΝΙΑ, Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Η πένα του Λουντέμη έχει αμεσότητα, λυρισμό, αλλά και δύναμη και ρεαλισμό με τη μοναδική του παιδεία, γνώστης σε βάθος της ζωής, ο Λουντέμης παίζει [...]
25 Νοεμβρίου 2018
Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ, Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Ο Δαίδαλος, γλύπτης και αρχιτέκτονας στην αρχαία Αθήνα, πέφτει θύμα αντιζηλιών και συκοφαντίας και αναγκάζεται να ζητήσει καταφύγιο στην Κρήτη, στην [...]
18 Νοεμβρίου 2018
Ο ΙΚΑΡΟΣ, Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι -από τότε που φάνηκε στη γη ο άνθρωπος- το βλέμμα τους το είχανε στραμμένο πάντα κατά τον ουρανό. Ας ζούσανε στη [...]
18 Νοεμβρίου 2018
Ο ΘΗΣΕΑΣ, Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Ο Θησέας ήταν «γενναίος σαν τον Ηρακλή και όμορφος σαν τον Απόλλωνα». Έτσι μιλούσαν για τον Αθηναίο ήρωα στον καιρό του. Και, καθώς φαίνεται, έτσι [...]
18 Νοεμβρίου 2018
ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ Τ’ ΑΣΤΡΑ, Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Πήχτωνε το βράδυ. Λιγόστεψε κι ο αχός απ’ τα κυπαρίσσια. Ανάψανε οι λαµπάδες τ’ ουρανού. Όλα ήταν γάλα… γάλα… λουλάκι… και σπίθες. Το [...]
17 Νοεμβρίου 2018
ΣΥΝΝΕΦΙΑΖΕΙ, Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Καλά κουμάσια και του λόγου τους – τα σύννεφα θέλω να πω. Σου κάνουνε τ’ ανήξερα περιστεράκια (σου παρασταίνουνε το πούπουλο) και μέσα τους [...]
17 Νοεμβρίου 2018