Το «Γεωπονικόν» του Αγαπίου Μοναχού του Κρητός και τα «Γεωπονικά» του Βάσσου Κασσιανού αν και δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά σε αυτούς που ασχολούνται με τα γεωργικά, αποτελούν όμως μοναδικά κείμενα της γεωργικής παράδοσης τα οποία έχουν διασωθεί από την εποχή του Ησιόδου και του Ξενοφώντος έως τον προηγούμενο αιώνα. Το πρώτο γεωργικό σύγγραμμα είναι του Ησιόδου (700 π.Χ.) Έργα και Ημέρες, στο οποίο εκτός των ιατρικών συμβουλών, αναφέρονται οι αγροτικές εργασίες που πρέπει να εκτελούνται σε κάθε εποχή. Το δεύτερο σημαντικό έργο της γεωργικής τέχνης περιγράφεται στο διάλογο «Οικονομικός» του Ξενοφώντος (431-355 π.Χ.). Στο διάλογο αυτό ο Σωκράτης συνιστά την γεωργίαν ως την καλλίστην επαγγελματικήν ασχολία. (. . .) Ακολούθησαν οι Ρωμαίοι γεωπόνοι συγγραφείς Καλουμέλας και Ουάρρων, οι οποίοι στήριξαν τα κείμενά τους στην παρατήρηση και το πείραμα, ενώ σε όσες περιπτώσεις δεν είχαν προσωπική αντίληψη δηλώνουν, «ως τα επληροφορηθήκαμεν». Από τον 6ο αι. μ.Χ. διασώζεται μία πλήρης συλλογή γεωπονικών κειμένων από τον Βάσσο Κασσιανό. Στα κείμενα αυτά υπάρχουν βασικές γνώσεις για μια γεωργία αρκετά προχωρημένη, όπως θα παρατηρήσει ο αναγνώστης. Το δεύτερο μέρος της παρούσας έκδοσης περιλαμβάνει τρία κεφάλαια από τα Γεωπονικά του Κασσιανού, που αναφέρονται στον καλλιεργητή και το προσωπικό του, τις εργασίες που εκτελούνται σε κάθε μήνα, καθώς και τις συμβουλές για την καλλιέργεια της ελιάς. Όμως το κύριο μέρος της παρούσας έκδοσης αποτελείται από το γεωπονικό σύγγραμμα που εκδόθηκε το 1643 από τον Αγάπιο Μοναχό τον Κρητικό. (. . .) Ενδιαφέρον παρουσιάζει η θεματολογία που αναλύει, η οποία σχετίζεται με τις γεωπονικές και ιατρικές ανάγκες του 17ου αιώνα, οι αναφερόμενες συμβουλές του έργου, αλλά και ο μεγάλος αριθμός των επανεκδόσεών του μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα που επιβεβαιώνουν τη χρησιμότητά του. (. . .)

(ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)

(2 αντίτυπα)